Sorglegur Á-listi !

Þeir félagar í Á lista, telja sig yfir allt og alla hafna.    Þeir neita lóðarhafa um að byggja á lóð sinni til að tryggja útsýni fyrir forseta bæjarstjórnar, þann er veitti oddvita D-lista vítur. Bæjarstjóra er alveg sama þó hæstiréttur kemst að því að lóðin er byggingarlóð. Nú á bara að taka þess lóð útaf skipulagi til að tryggja endanlega forseta bæjarstjórnar sitt útsýni.  Þetta er ekkert annað en pólitísk spilling og valdníðsla. 

Kristján og Sigurður vilja greinilega að kæfa lýðræðislega umfjöllun á Álftanesi.  Það er mikilvægt að allt lýðræðissinnað fólk  haldi áfram að veita Á lista málefnalegt aðhald.

Þessi ávítun beinir athyglinni  frá þeirra sjálfumglaða miðbæjarskipulagi sem um helmingur kosningabærra manna mótmælti yfir á oddvita D-lista. Í sjálfumgleði sinni kalla þeir skipulagið sitt "hinn græna miðbæ".   Það skipulag samþykktu þeir á sama fundi og Á listi ávítti oddvita D-lista.

Það er mikilvægt að það náist sátt á Álftanesi en því miður er það varla fyrirsjáanlegt með þá tvo í brúnni hjá Á lista.

Bæjarfulltrúi víttur

Ef mæðurnar eru fíklar en feðurnir ekki, af hverju er þá forsjáin ekki hjá feðrunum?

Almennt þema í barnalögum er að það sem er barni fyrir bestu skuli ráða.  Ég hef ítrekað og oft talað fyrir því að báðir foreldrar eru bestu hagsmunir barna.  Barn eigi rétt á báðum foreldrum nema það sé andstætt hagsmunum barna.  Ef annað foreldrið lendir í tímabundinni eða langvarandi ógæfu, þá eigi börnin einnig heimili og skjól hjá hinu foreldrinu, sem börnin geta hallað sér meir að við slíkar aðstæður.

Í fréttinni er verið að fjalla um 20 fíkla sem eru mæður og hafa látist frá börnunum.   Nú getur hluti af barnsfeðrunum einnig verið ógæfu einstaklingar.  En það er staðreynd að þegar bjátar á hjá móður, þá fer kerfið á stað að hjálpa en þegar bjátar á hjá feðrum þá eru úrræðin oftar að gæta að þess að barn hafi ekki of mikil samaskipti við viðkomandi ógæfueinstakling.  Hér er kynbundin munur á viðbrögðum hins opinbera.

Af hverju eru svona langt leiddir einstaklingar eins og í fréttinni með meginábyrgð á börnum.  Af hverju eru feður þeirra ekki með forsjánna??   Í mínum huga er ekki spurningin hvort eitthvað sé að því að feður fái forsjá heldur er eitthvað að því að svona sjúkir einstaklingar (mæður) hafi forsjá.

Um 20 fíklar látist frá börnum

Ísland á eftir !

Það er sorglegt hvað Ísland er á eftir nágrannalöndunum í sifjamálum. 

En það er margt sem horfir til betri vegar.  Fyrir stuttu var samþykkt í rikisstjórn að endurskoða meðlagskerfið og viðurkennt að kerfið hér hefði þróast hægar í áratugi en í nágrannalöndunum. Um það má lesa hér og skýrslan um það er hér.  

Nú er Ísland eina landið eftir í hinum vestræna heimi sem ekki gefur dómurum heimild til að dæma í sameiginlega forsjá.  Það er full ástæða til að óska Félagi um foreldrajafnrétti til hamingju með öfluga skýrslu. Trúlega verður lögfest  á næsta þingi heimild dómara til að dæma í sameiginlega forsjá. Það getur ekki verið að það gildi einhver önnur lögmál hér en allsstaðar í hinum vestræna heimi, þ.e. að dómarar eigi að hafa óheftar hendur í að dæma það sem þeir telja barni fyrir bestu.

Ég hef velt fyrir mér af hverju Ísland hefur verið svona á eftir nágrannalödnunum og komist að m.a.:

1. Félag ábyrgra feðra(foreldrajafnrétti) er stofnað hér á landi árið 1997 og mun seinna en í nágrannalöndunum.  Þannig kom þrýstingur frá svona samtökum seinna hér á landi en annarrstaðar.
2. Eitt sinn var til Sifjalaganefnd sem átti að gæta að norrænni réttarfarsþróun á sviði Sifjalaga. Sagan er falleinkunn á starfsemi þeirrar nefndar.   Í blaði Félags ábyrgra feðra er bent á rök af hverju ætti að endurmanna þá nefnd sjá á bls 24.  Ég held að Dómsmálaráðherra hafi lagt hana niður. A.m.k finnst hún ekki á vef ráðuneytisins.
3. Hreyfingar kvenna hafa almennt séð verið á bremsunni í hinum vestræna heimi þegar jafna á rétt foreldra.  Þessar hreyfingar eru trúlega áhrifa meiri hér á landi en víða annarsstaðar.  Kvennahreyfingarnar nota yfirleitt kynbundið ofbeldi/heimilisofbeldi sem rök fyrir því því að ekki sé hægt að veita feðrum/körlum jafnan rétt á við mæður/konur.  Þannig eiga skv þeirra málflutningi jaðartilvik (ofbeldi) að móta meginregluna, sem er rökleysa. 
4. Í þeirri deild í Dómsmálaráðuneytinu sem á að framkvæma sifjalög, einkamálaskrifstofa hafa trúlega orðið til viðhorf, sem hafa staðnað og ekki verið í takt við samfélagið, sbr íslenska meðlagskerfið.
5. Opinber stjórnsýsla er fjallar um sifjamál er skipuð í 70-90% tilvika konum.

Sjálfsagt er margt annað sem mætti nefna, en ég held að þetta séu helstu ástæður.  Meginmálið er að það eru breytingar í farvatninu.  Það eru tveir stjórnmálamenn sem eiga heiður að því og það er annarsvegar Björn Bjarnason Dómsmálaráðherra, sem er að láta endurskoða meðlagskerfið og hinsvegar Jóhanna Sigurðardóttir, sem hefur skipað nefnd til að skoða stöðu forsjár og forsjárlausra foreldra.  Þau eiga bæði heiður skilinn.

Fjallað um foreldrajafnrétti í nýrri skýrslu

15. mai er Fjölskyldudagur Sameinuðu þjóðanna. Þema 2008: Feður og fjölskyldur; ábyrgð og áskoranir.

Árið 1993 samþykktu Sameinuðu þjóðirnar að 15. mai skyldi verða alþjóðlegur dagur fjölskyldunnar.  Árlega gefa Sameinuðu þjóðirnar deginum þema og í ár er þemað “feður og fjölskyldur, ábyrgð og áskoranir”.   Þessi dagur hefur ekki verið heiðraður sérstaklega á Íslandi.  Þar sem þema dagsins í ár fjallar um stöðu ferðra, þá langar mig að gera grein fyrir þeim áskorunum sem feður og samfélagið á Íslandi standa frammi fyrir.

Réttindabarátta feðra.

Eitt sinn voru feður fyrirvinnur heimilanna en mæður heimavinnandi og uppalendur barnanna.  Í dag eru bæði mæður og feður uppalendur og þátttakendur á vinnumarkaði og skólastofnanir samfélagsins hafa aldrei gengt stærra uppeldishlutverki. Réttindabarátta feðra á Íslandi eins og annars staðar í heiminum hefur snúist um það að öðlast jafnan rétt og mæður til að vera foreldri og þar með einnig rétt barna til beggja foreldra.   

 Forysta Íslands með fæðingarorlofslögum.

Meðal annars í framhaldi af hæstarréttardómi (208/1997) urðu til  fæðingarorlofslögin þar sem feður og mæður eiga hvor sína 3 mánuði í fæðingarorlof og ákveða sjálf hvort tekur 3 mánuði. Þarna er verið að jafna foreldraábyrgð sem jafnar stöðu kynjanna á vinnumarkaði.  Víðast erlendis hafa mæður nokkra mánuði og allt uppí ár eða meira í fæðingarorlof en feður í besta falli örfáar vikur.  Fæðinarorlofslögin á Íslandi eru skýrt dæmi um það þegar löggjafinn gefur skýr skilaboð að báðir foreldrar skulu bera sem jafnastar uppelsdisskyldur.  Hér er forysta Íslands á heimsvísu óumdeild.

Umgengnisrétturinn.

Lög nr 60/1972 skilgreina fyrst rétt fráskildra feðra til að umgangast skilgetin börn sín eftir skilnað. Feður, sem eignuðust börn utan hjónabands eða í óvígðri sambúð, höfðu áfram engann lagalegan rétt til að umgangast börn sín.  Það var fyrst árið 1981 sem feður á Íslandi fengu almennan umgengnisrétt óháð hjúskaparstöðu.   Það er sérstakt að börn sem fæðast utan hjónabands hljóta lögbundinn umgengnisrétt við feður sína heilum 9 árum á eftir skilnaðarbörnum.  Sambærilegur réttur á hinum norðulöndum var  allstaðar lögfestur árið 1970 eða fyrir þann tíma.

 

Forsjá.

Árið 1992 var opnað á þann möguleika í lögum að foreldrar fari sameiginlega með forsjá barna sinna.  Það var 7 árum á eftir dönum, 11 árum á eftir norðmönnum og 16 árum á eftir svíum.

 

Vorið 2007 var lögfest sameiginleg forsjá sem meginregla við skilnað foreldra og var það gert að frumkvæði Björns Bjarnasonar Dómsmálaráðherra.  Við skilnað fara foreldrar sjálfkrafa áfram með forsjá barna sinna nema annað foreldrið fái forsjánni rift fyrir dómi.    Þessi regla gildir aðeins fyrir skilnaðarbörn en ekki fyrir börn sem eru fædd utan hjónabands.  Ennþá telur löggjafinn óþarfi að börn sem fæðast utan hjónabands njóti sameiginlegrar forsjár að meginreglu líkt og skilnaðarbörn.   Þetta er ekki ósvipuð staða með forsjármál barna eins og var með umgengnisrétt barna árið 1972 sem náði aðeins til  skilnaðarbarna. Spurningin er hvenær verður sameiginleg forsjá meginregla  fyrir öll börn en ekki bara skilnaðarbörn?

Löggjafinn bindur hendur dómara í forsjármálum.

Íslenski löggjafinn gefur dómurum ekki skýra lagalega heimild til að dæma í sameiginlega forsjá.  Þannig verður dómari ávallt að svipta annað foreldrið forsjá ef slík mál rata fyrir dómstóla.  Mér vitanlega er ekkert annað land í hinum vestræna heimi sem bindur hendur dómara á þennan hátt.  Víða erlendis er barn aðeins svipt forsjá annars foreldris ef forsjáin er beinlínis skaðleg barni. Hugsanlegur skoðanaágreiningur foreldra er ekki nægjanleg ástæða til forsjársviptingar. Hér þarf íslenski löggjafinn að gefa skýrari línur.

 

Meðlagsmál.

Ríkisstjórn Íslands hefur nýverið samþykkt að láta endurskoða meðlagskerfið.  Aftur er það að frumkvæði Björn Bjarnasonar Dómsmálaráðherra sem þessi mál eru á dagskrá.  Í  tilkynningu frá ráðuneytinu segir: “íslenska kerfið hafi undanfarna áratugi þróast og breyst mun hægar en flest önnur.”   Hér hafa íslenskir feður, sem eru 96% greiðenda,  þurft að búa við löngu úrelt kerfi, sem ekki er í neinum takti við breytt þjóðfélag, né í takt við endurbætur á sambærilegum kerfum erlendis.

Löggjafinn  þrengir rétt feðra til að höfða faðernismál.

Alla síðustu öld höfðu feður engan rétt til að fara í farðernismál.  Svokölluð “pater est” regla var (og er) í gildi sem segir að  eiginmaður teljist sjálfkrafa faðir barns.  Sem viðbrögð löggjafans við dómi hæstaréttar  419/2000 leiddi að í  barnalögum frá 2003 er fyrst opnaður möguleiki fyrir feður að höfða faðernismál.  Sú heimild er þó bundin við það að móðir hafi alls ekki feðrað barnið.  Í sömu barnalögum er fyrst kveðið á um það að einstæð móðir ber að feðra barn sitt.

 

Það er með ólíkindum að fyrst á þessari öld fengu feður þann rétt að höfða faðernismál og enn þann dag í dag hafa feður ekki rétt til að fara í faðernismál ef meint barnsmóðir þeirra er í sambúð eða hjónabandi.   Rökstuðningur fyrir  þessu virðist vera að feðrum sé hreinlega ekki treyst fyrir  þessum mannréttindum.  Það eru sorglegir fordómar og mér vitanlega er þetta ákvæði í íslenskum lögum einstakt í hinum vestræna

heimi.

Er trúfélag móður merkilegra en trúfélag föður ?

Flestir íslendingar eru í sama trúfélagi og þannig lendir barn sjálfkrafa í trúfélag foreldranna.  

Það  fjölgar aftur á móti foreldrum sem ekki tilheyra sama trúfélagi.  Í lögum  nr 108/1999 segir “8.gr:2.mgr. Barn skal frá fæðingu talið heyra til sama skráða trúfélagi og móðir þess.”?   Hér er trúfélag móður gert rétthærra undir höfði en trúfélag föður.   

Væri ekki eðlilegra að barn, sem ætti foreldra í ólíku trúfélagi,  fengi uppfræðslu um bæði trúarbrögðin og myndi svo seinna velja sjálft hvaða trúfélagi það vildi tilheyra?  

 

Nútíma feður, ábyrgð og áskoranir.

Á undanförnum áratugum er margt sem hefur áunnist við að jafna foreldraábyrgð kynjanna.  Það er áskorun fyrir löggjafann og samfélagið allt að halda áfram að jafna uppeldislega ábyrgð kynjanna óháð hjúskaparstöðu þeirra.  Það er jafnréttismál, sem skapar kynjunum sömu forsendur til sóknar á vinnumarkaði,  en fyrst og fremst eru það bestu hagsmunir barna að eiga ávallt bæði föður og móður sem virka uppalendur.  Íslenskir feður taka aukinni ábyrgð fegins hendi. Það sést best á þáttöku feðra í fæðingarorlofi og feður í sambúð með barnsmæðrum sínum hafa aldrei verið virkari í uppeldi barna sinna.  Barátta forsjárlausra feðra nýtur einnig æ meiri skilnings.  Þema hins alþjóðlega fjölskyldudags er þörf áminning Sameinuðu þjóðanna að ríki ættu að fjalla um stöðu feðra.  Það er ennþá víða verk að vinna í þessum efnum.

Löggjafinn gefur skýr skilaboð um framfærsluskyldu feðra en sambærileg skilaboð um uppeldisskyldur eru ekki eins skýr.  Ögrun samfélagsins er að breyta þessu.

http://www.un.org/esa/socdev/family/

 

Endurspeglar kynbundinn mun í foreldraábyrgð sem svo endurspeglast í launamun kynjanna.

Allt hengur þetta á sömu spítunni.  Munur í foreldraábyrgð kynjanna er almennur, bæði þegar foreldrar búa saman en mestur þegar foreldrar búa ekki saman. Það eru um 14.000 mæður sem búa ekki með barnsfeðrum sínum, en þær hafa lögheimili um 20.000 barna hjá sér, þ.e. barna yngri en 18 ára. Þær bera þ.a.l. mesta ábyrgð á uppeldi þeirra og hafa stöðu, skattalega og félagslega sem foreldri og einstætt foreldri ef þær eru ekki í sambúð með nýjum maka. Það eru um 12.000 feður sem greiða meðlög með þessum 20.000 börnum og flokkast þeir skattalega sem barnlausir einstaklingar ef börn þeirra hafa ekki lögheimili hjá þeim. Trúlega er kynbundinn munur hvergi meiri en í þessum málaflokki, sem telur 26.000 foreldra eða um 16% af vinnnandi fólki á Íslandi. Mismunur í foreldraábyrgð kynjanna í þessum hóp skapar þeim mjög ólíka stöðu á vinnumarkaði. Eðli málsins samkvæmt er þessi hópur á fyrri hluta síns starfsferils þar sem kjör þeirra til langframa eru oft mótuð.

Allar stjórnvaldsaðgerðir sem jafna foreldraábyrgð skapar báðum kynjum sömu forsendur til sóknar á vinnumarkaði.

Konur fá oftar leyfi vegna veikinda barna en karlar

Góðar fréttir !

Það er ánægjulegt að undir forystu Björns Bjarnasonar, Dómsmálaráðherra skuli meðlagskerfið á Íslandi vera tekið til endurskoðunnar.

Björn hafði forgöngu um það á síðasta þingi að forsjá barns skuli að meginreglu vera sameiginleg við skilnað foreldra.  Slíkt fyrirkomulag er búið að vera til staðar í nokkurn tíma í þeim löndum sem við berum okkur saman við. 

Björn opnaði einnig á umræðu um að gefa dómurum heimild til að viðhalda eða dæma í sameiginlega forsjá, telji dómari það barni fyrir bestu.  Því miður komst það ekki í gegnum þingið.  Ísland er í dag eitt eftir í hinum vestræna heimi sem bindur hendur  dómara þannig að þeir þurfa alltaf að svipta  annað foreldrið forsjá ef forsjárdeila fer fyrir dómstóla.  Dögg Pálsdóttir er með þarft frumvarp sem tekur á þessu og vonandi hlýtur það brautargengi í þinginu.  Fordómar og fáfræði um þennan málaflokk er mikill og það hefur  hallað of mikið á börn og feður í þeirri umræðu.

Á vef Dómsmálaráðuneytisins má finna skýrslu þá er ég vann og var mikilvægur gagnagrunnur sem varð þess valdandi að ráðherra ákvað að endurskoða kerfið. Skýrslan er hér og heitir "Meðlagskerfi: Ísland og önnur lönd"

Meðlagskerfið endurskoðað

Endurspeglar mun í foreldraábyrgð kynjanna !

Ótrúlegt hvað er fjallað mikið um launamun kynjanna en minna um annan kynbundinn mun.  Langar að benda á hjálagða grein, sem heitir "Launamunur kynjanna og foreldraábyrgð".  Launamunur kynjanna er á margan hátt endurspeglun á þeim mun sem kynin bera ennþá á uppeldi barna.  Þetta verður sérstaklega  skýrt þegar foreldrar búa ekki saman.

Foreldrajafnrétti og launjafnrétti mun haldast í hendur.

Launamunur kynjanna 15%

Meðlagsgreiðendur; Útlagar nútímans.

Hver  hefur ekki séð kúrekamyndir, þar sem fógeti auglýsir eftir meintum glæpamönnum með því að hengja plaköt út um alla sýslu.  Á plakötunum stendur "WANTED" og þá  var  einnig stundum "WANTED, dead or alive".   Í  myndunum voru oft hinir eftirlýstu kúrekar sem voru fórnarlömb aðstæðna. Þetta voru útlagar eða "outlaws" eins og það heitir á hinu engilsaxneska máli.

 

Ennþá er Kaninn  við  sama heygarðshornið.  Nú eru útlagar nútímans ekki ógæfusamir kúrekar heldur  meðlagsgreiðendur.  Í Los Angeles  er nú átak að koma í fangelsi "Top 10" skuldurum meðlaga !   Um það má lesa hér í vefútgáfu Los Angeles Times.   Myndir af þessum 10 ógæfu  mönnum lenda á "FBI's Most Wanted list"  og eru þar í hópi með Osama Bin Laden.  Samkvæmt heimildum eru um 80% af þeim sem skulda meðlög í Kaliforníu einstaklingar sem hafa tekjur við fátæktarmörk eða lægri tekjur og yfir 25% af útistandandi meðlagskröfum eru vextir.   Ætli meðlagsgreiðendur séu ekki bara "niggara 21 aldarinnar".

Þrátt fyrir  að feður og meðlagsgreiðendur hafa átt og eigi fáa formælendur hér á  Íslandi,  þá verður  vonandi umræðan og framkvæmd stjórnvalda aldrei aldrei svona vitlaus hér á landi.   

 

Umboðsmaður Alþingis er ekki óskeikull.

Að öllu jöfnu er talað um embætti Umboðsmanns Alþingis af mikilli virðingu.  Umboðsmaður er ekki bara Tryggvi Gunnarsson, heldur embætti sem hann veitir forstöðu.  Þar starfa a.m.k 5 lögmenn.  Ekki veit ég hver er ráðningarferlið á þessum einstaklingum.  Er gerð t.d. svipuð krafa við ráðningu eins og gerð er við ráðningu  héraðsdómara ?  Eða er bara nægjanlegt að vera lögfræðingur og þannig gerðar sömu kröfur eins og þegar ráðin er fulltrúi hjá embættum Sýslumanna. Hvað sem því líður þá verð ég að segja að það sem ég þekki til embættis Umboðsmanns Alþingis þá veit ég að það, sem frá embættinu kemur, getur verið umdeilanlegt.

Embættið hefur ítrekað úrskurðað að Sýslumönnum sé heimilt að dæma einstaklinga (feður) í aukið meðlag.  Eina forsendan sem liggur þar að baki eru tekjur þess er greiða meðlagið.  Skiptir þá engu máli tekjur þess er þiggur meðlagið. Það skiptir engu máli hversu mikið barnið er hjá meðlagsgreiðenda, það skiptir engu máli hvað það kostar að fá barn til sín. 

Ég þekki dæmi þess að barn sé hjá föður sínum 12 daga í mánuði og faðirinn hafi minni ráðstöfunartekjur en móðir, þ.e. þegar búið er að taka tillit til skattafrádráttar, barnabóta, o.þ.h.  Þessi maður er úrskurðaður í aukið meðlag. Þetta er í raun ekkert annað en eignaupptaka og þetta er blessað af Umboðsmanni Alþingis (mál 4899/2007).  Þessi úrskurður birtist ekki á leitarvef embættisins.Meginþema gildandi barnalaga (76/2003) er að það sem er barni fyrir bestu skuli ráða þegar ákveða á eitthvað um  hag barna.

 

Í gildandi barnalögum er kveðið á um framfærsluskyldu foreldra. sbr 53. gr. „Skylt er foreldrum, báðum saman og hvoru um sig, að framfæra barn sitt. Framfærslu barns skal haga af hliðsjón af högum foreldra og þörfum barns.“  Í 57 gr. segir „Meðlag skal ákveða með hliðsjón af þörfum barns og fjárhagsstöðu og öðrum högum beggja foreldra, þar á meðal aflahæfi þeirra.“  

 

Embætti Umboðsmanns Alþingis blessar athafnir framkvæmdavaldsins sem hámarkar fjárstreymi frá meðlagsgreiðanda (föður) til lögheimilisforeldris (móðir) og túlkar það sem bestu hagsmuni  barna.  Þetta opinberar þekkingarleysi embættisins á hvað séu bestu hagsmunir barna og túlkun þeirra á ákvæðum barnalaga sem engan veginn stenst tímans tönn.  

 

Þegar embætti Umboðsmanns Alþingis  er ósammála túlkun Árna Matthiesen um hver sé  hæfastur til að gegna  embætti héraðsdómara við Héraðsdóm Norð Austurlands,  þá segir það mér ekkert annað en að embættið er ósammála Árna.  Hvað sem er rétt eða rangt í þessu máli þá felst enginn sannleikur í túlkun embætti Umboðsmanns Alþingis. 

 

Hvað með rétt barnanna ?

Það er gleðilegt á margvíslegan hátt að þetta sé að nást í gegn.  En ég velti fyrir mér tvennu

 

a) Hvar eru réttindi barna í þessu?

Í Barnasáttmála Sameinuðuþjóðanna stendur  7. gr":.
1. Barn skal skráð þegar eftir fæðingu, og á það frá fæðingu rétt til nafns, rétt til að öðlast ríkisfang, og eftir því sem unnt er rétt til að þekkja foreldra sína og njóta umönnunar þeirra."

Þegar börn eru yfirgefin eins og í Kína,þá er ekki hægt að rekja uppruna þeirra og þá hafa foreldrarnir brotið þann rétt sem þau eiga skv 7. gr. En þegar barn er getið með tæknifrjóvgun og fær aldrei að vita hver hinn líffræðilegi föður er, þá er þjóðríki búið að brjóta þennan rétt barnsins.  Ég veit að sum ríki hafa brugðist við þessu og sett það inn að börn getinn með tæknifrjóvgun eigi rétt á að vita hver hinn líffræðilegi föður er þegar þau eru orðinn 18 ára.  Þau eiga engann rétt til erfða eða annað, bara vita hver viðkomandi er og ef það er einhver fjölskyldusaga um t.d. sjúkdóma.

b) Hvar er sambærilegur réttur einhleypra karla?

Ef konur mega fá gjaf sæði til að ganga með barni, þá hlýtur löggjafinn einnig að eiga að setja lög sem skilgreinir rétt einstæðra karla til að fá "leigumóðir" til að ganga með barn, getið með hans sæði.  Annað er mismunur á milli kynja og það er ólöglegt, skv jafnréttislögum og stjórnarskrá Íslands.  Barnið í slíkum tilvikum ætti eins að fá að vita hver hin líffræðilega móðir er þegar barnið er orðin 18 ára

 

 

Einhleypar konur í tæknifrjóvgun