Flokkur að pissa í skóinn sinn.

Þetta er fyrsta ríkisstjórn sem Samfylkingin á aðild að.  Vegna óvæntra heimskreppu í fjármálum, þá urðu verkefni ríkisstjórnarinnar önnur og meiri en búist var við þegar ríkisstjórnin var mynduð.  Þegar þetta áfall reið yfir þá fór Samfylking að mælast í skoðanakönnunum með aukið fylgi en Sjálfstæðisflokkur með minna fylgi.  Þá finnst hluta af Samfylkingu í lagi að hætta ríkisstjórnarsamstarfinu, þ.e. gefast upp úti í miðri á.  Þetta er algerlega óábyrg afstaða þessara þingmanna, sem kannski veitir tímabundna hlýju en verður til langs tíma eins og að pissa í skóinn sinn.   Nú ríður á forystuhæfileika Ingibjargar hvort hún haldi hjörðinni saman og þau haldi ótrauð áfram þeirri vinnu sem er í gangi eða hvort þing verði rofið og boðað til kosninga.  Ábyrgð hennar er mikil.  Landið þarf staðfasta stjórn en ekki nýjar kosningar þar sem fyrst verða bræðra og systravíg í prófkjkörum og svo hörð kosningabarátta. Öll sú vinna sem í slíkt færi væri betur varið í að vinna á efnahagskreppunni.

Stjórnarsáttmáli heyrir sögunni til