Ef mæðurnar eru fíklar en feðurnir ekki, af hverju er þá forsjáin ekki hjá feðrunum?

Almennt þema í barnalögum er að það sem er barni fyrir bestu skuli ráða.  Ég hef ítrekað og oft talað fyrir því að báðir foreldrar eru bestu hagsmunir barna.  Barn eigi rétt á báðum foreldrum nema það sé andstætt hagsmunum barna.  Ef annað foreldrið lendir í tímabundinni eða langvarandi ógæfu, þá eigi börnin einnig heimili og skjól hjá hinu foreldrinu, sem börnin geta hallað sér meir að við slíkar aðstæður.

Í fréttinni er verið að fjalla um 20 fíkla sem eru mæður og hafa látist frá börnunum.   Nú getur hluti af barnsfeðrunum einnig verið ógæfu einstaklingar.  En það er staðreynd að þegar bjátar á hjá móður, þá fer kerfið á stað að hjálpa en þegar bjátar á hjá feðrum þá eru úrræðin oftar að gæta að þess að barn hafi ekki of mikil samaskipti við viðkomandi ógæfueinstakling.  Hér er kynbundin munur á viðbrögðum hins opinbera.

Af hverju eru svona langt leiddir einstaklingar eins og í fréttinni með meginábyrgð á börnum.  Af hverju eru feður þeirra ekki með forsjánna??   Í mínum huga er ekki spurningin hvort eitthvað sé að því að feður fái forsjá heldur er eitthvað að því að svona sjúkir einstaklingar (mæður) hafi forsjá.

Um 20 fíklar látist frá börnum