Aðventa

 

• Brátt nálgast sú helgasta hátíð í bæ
• með heilögu ljósunum björtum.
• Andi guðs leggst yfir lönd yfir sæ
• og leitar að friði í hjörtum.

 

• En nú virðist fegurðin flúin á braut
• friðurinn spennu er hlaðinn.
• Lífsgæðakapphlaup og kauphallarskraut
• er komið til okkar í staðinn

 

• Þó vill hann oft gleymast, sem farveg oss fann
• fæddur í jötunnar beði,
• við týnum úr hjartanu trúnni á hann
• og tilefni jólanna gleði.

 

• Vökvaðu kærleikans viðkvæmu rós
• þá veitist þér andlegur stryrkur,
• kveiktu svo örlítið aðventuljós,
• þá eyðist þitt skammdegismyrkur.

 

• Það ljós hefur tindrað aldir og ár
• yljað um dali og voga
• þó kerið sé lítið og kveikurinn smár
• mun kærleikur fylgja þeim loga

 

• Láttu svo kertið þitt lýsa um geim
• loga í sérhverjum glugga
• þá getur þú búið til bjartari heim
• og bægt frá þér vonleysisskugga.

 Hákon Aðalsteinsson 1997