Geta bretar þá ekki átt Icesave allt !

Frysting eigna Landsbankann var eitt af því sem gaf lokahöggið á andlát Landsbankans.  Nú ef þessi frysting var ólögleg, er þá ekki eðlileg og sanngjörn krafa að Alistair Darling og Gordon Brown eigi allt Icesave og losa íslenskan almenning undan kröfum ?

Lögbrot að frysta eignir meintra hryðjuverkamanna

Athugasemdir

[Guðmundur Ásgeirsson, 27.1.2010 kl. 14:11]

Þetta mál styrkir enn fremur rökin fyrir því að fara dómstólaleiðina með IceSave!

[Ómar Bjarki Kristjánsson, 27.1.2010 kl. 14:19]

Þetta kemur Frystingarlögunum er UK. beitti varðandi LB ekkert við.  Nothing.

Það tekur 3-5 minútur að komast að því.

En það virðist vera ofvaxið getu íslenskara blaðamanna só far.

Sjáum til.

[Guðmundur Steinbach (IP-tala skráð) 27.1.2010 kl. 14:20]

Þá ættir þú að geta komið með s.s. 1 link sem útskýrir þetta fyrir okkur almúganum. Ætti varla að taka langan tíma.

[Guðmundur Steinbach (IP-tala skráð) 27.1.2010 kl. 14:21]

Þ.e. Ómar Bjarki.

[Brynjar Björnsson (IP-tala skráð) 27.1.2010 kl. 14:44]

Há abát jú djust spík Ínglish, Ómar.... só far jú're vell onn jor vei!

[Gísli Gíslason, 27.1.2010 kl. 14:46]

Ómar ég tek undir með Guðmundi.  Ef þú ert svona betur upplýstur en við og blaðamenn, þá ættirðu endilega að upplýsa það sem þú veist en blaðamenn (og við) ekki.

[Ómar Bjarki Kristjánsson, 27.1.2010 kl. 14:46]

Nenni þessi ekki, enda skipta staðreyndir varðandi umrætt efni engu máli sem kunnugt er.  Það er alveg sama þótt mönnum séu sýndar staðreyndir og efni útskýrt í smáatriðum.  Það skal bara vera einhvernveginn allt öðruvísi !  Og auðvitað er moggi ómarktækur með öllu í þessum málflutningi sýnum.  Sumir aðrir fjölmiðlar gefa honum svo sem lítið eftir í ruglumbullinu er nefnt mál ber á góma.

Í þessu ákv. tilfelli ætla eg ekki að upplýsa ykkur um eitt né neitt.

Eg ætla hinsvegar að fylgjast þeð hvernig þið matreiðið þetta og hlægja.

[Gísli Gíslason, 27.1.2010 kl. 14:52]

Ómar staðreyndir skipta jú öllu máli og hvernig þær eru matreiddar.  Það væri betra fyrir land og þjóð að þú upplýstir það sem þú vissir en blaðamenn og þ.a.l við hin vitum ekki.  A.m.k skrítið að vera með svona hálfkveðnar vísur.

[Guðmundur Steinbach (IP-tala skráð) 27.1.2010 kl. 14:56]

Þetta sem Ómar er að gera kallast á góðri ensku "Let the bastards deny it" og er vel þekkt frá tíð Nixons. Slengja bara einhverri staðhæfingu út í loftið og styða það ekki á nokkurn hátt.

[Ómar Bjarki Kristjánsson, 27.1.2010 kl. 15:11]

Treystið mér, hefur ekkert með frystigu LB að gera eða mál það er að okkur snýr.  Því miður.  Búinn að skoða það og eins og eg segi - tóm mig 3-5 min. að átta mig á aðalatriðum þar að lútandi.

Málið er bara, að fyrst að moggi (og leiri fjölmilar að vísu) setja þetta svona fram - þá einfaldlega er ekkert gott að eiga við þetta.

Eg nennu ekki núna að skýra efni máls út.  Nenni því ekki.

Eg skal hinsvega benda ykkur á hvering yfirlýsingar ráðamanna geta verið lagalega bindandi samkv. þjóðréttarlögum og dómsstólar hafa dæmt þar að lútandi.  Skðið Ihlen yfirlýsinguna, norskur ráðherra, varðandi deilu Daa og Nojara um yfirráð yfir Grænlandi.  Ein pínulítil yfirlýsing:  Lagalega bindandi !  Samkv. alþjóðalögum.

"Ihlen made the declaration on 22 July 1919 that “...the plans of the Royal [Danish] Government respecting Danish sovereignty over the whole of Greenland...would be met with no difficulties on the part of Norway
...
The International Court at the Hague awarded the disputed territory to Denmark. The Court declared that the Ihlen declaration constituted an unconditional and definitive promise. The decision was accepted by both countries
http://en.wikipedia.org/wiki/Ihlen_Declaration

[Gísli Gíslason, 27.1.2010 kl. 15:24]

Ómar, þetta var nú alveg handónýtt svar.  Við erum að tala um dóm í Bretlandi og hvort hann hafi áhrif á lagalega stöðu Icesave.

Þú segir að þessi dómur og Icesave tengist ekki en nennir ekki að útskýra það, en svo nennirðu að tala um gamla deilu Norðmanna við Dani um yfirráð á Grænlandi frá því árið 1919!

[Hjörtur J. Guðmundsson, 27.1.2010 kl. 15:27]

Ómar er eins og vinir hans Gordon Brown og Wouter Bos, á ekki í erfiðleikum að setja fram stórar fullyrðingar en getur síðan ekki rökstutt þær þegar óskað er eftir því.

[Hjörtur J. Guðmundsson, 27.1.2010 kl. 15:29]

Og það reyndar ekki í fyrsta skiptið :)

[Guðmundur 2. Gunnarsson (IP-tala skráð) 27.1.2010 kl. 19:54]

Alfræðingurinn Ómar Kristjánsson er einstakur spunatrúður Samfylkingarinnar,Vg, Breta og Hollendinga.  Málflutningur hans og allar rangfærslurnar eru kærkomnar okkur sem berjumst gegn því að ganga í liðið hans með Bretum og Hollendingum.  Og núna finnur hann að sem mestu máli skiptir, aldargamlar lagaþrætu bjóða uppá að eignast nýlendu og íbúa þess.  Nákvæmlega það sem Icesave deilan snýst um.  Að framselja land og þjóð.  Að samningshroðinn um að Íslendingar borgi ólögvarinn falsreikning Breta og Hollendinga er til þess gerður að ganga frá þjóðinni til að getað eignast hana upp í skuldir, og innlima hana í ESB skrímslið, draumaveröld Hitlers sáluga.

En stenst eitthvað að því sem Ómar fullyrðir.  Svarið er eitt stórt NEI!

Um hans rök hef ég reynt að ræða við hann í tuga skipta, en hann hefur aldrei treyst sér að svara.  Ekki einu sinni eins og hann jú gerði tilraun til hér að ofan, en um leið sig enn ótrúverðugari en hann var áður. 

Ómar trúir þeirri fásinnu að öll loforð sem einhverjar blækur í hlutverki embættismanna, samningarnefndarmanna og stjórnmálamanna hafi þeim tekist að skuldbinda þjóðina um aldur og ævi.  Ekki spurning segir Ómar.  Sennilega trúir hann á jólasveininn og að tunglið er úr osti.  En hverjar eru skuldbindingarnar?  Samkvæmt stjórnarskrá Íslands er skýrt tekið fram að engin einn eða tveir eða þrír geti skuldbundið ríkissjóð og þjóðina í tilfelli Icesave.  Til þess þarf þingmenn og rúman helming þeirra sem sitja þar.  En aðeins eftir að hafa smíðað til þess lagafrumvarp og samþykkja það.  Frumvarpið þarf síðan forsetinn að samþykkja með undirritun.  Hann neitaði því í tilfelli Icesave óskapnaðarins.  Hann ákvað að vísa samningshroðanum til samþykktar eða höfnunar þjóðarinnar.  En þetta skilur Ómar ekki.  Einhver minnismiði á að vera lykillinn að draumi hans um að verða breskur/hollenskur þræll og þegn ESB.  Jafnvel einhver loforð. sem enginn hefur sýnt eða sannað að hafa verið gefin og þá um hvað, enda skipta þau engu máli.  Mótsamningamenn eiga að hafa þekkingu á íslenskri stjórnarskrá og á þeirra ábyrgð að svo sé, og eiga að vita mæta vel að íslenskir samningamenn eru bara blækur sem engu ráða og hafa nákvæmlega engin völd.  Blýantsnagarar dauðans.  Það á ekki síst við alfræðingana Steingrím J. og Jóhönnu.  Það sem þau segja og lofa er ekki prumps virði.  Þetta skýrir lagaprófessorinn Sigurður Líndal fullkomlega, og jafnvel fyrir al tregustu aðila.  Ómar Kristjánsson Icesave alfræðingur skilur málið samt ekki:

"Nú liggja fyrir fjölmargar yfirlýsingar forvígismanna Íslendinga um stuðning við tryggingarsjóð, nánar tiltekið að aðstoða sjóðinn við að afla nauðsynlegs fjár – meðal annars með lántökum – svo að hann geti staðið við skuldbindingar um lágmarkstryggingu innistæðna. Ef orð kynnu að hafa fallið á annan veg, geta þau ekki fellt ábyrgð á ríkissjóð, þar sem slík ábyrgð verður að hljóta samþykki Alþingis. Í mikilvægum milliríkjaviðskiptum er gengið úr skugga um umboð og réttarstöðu viðsemjenda, þannig að þetta hefur bæði Hollendingum og Bretum verið ljóst. Reyndar skiptir grandleysi ekki máli – slíkt loforð er ekki bindandi."

Og prófessorinn fjallar líka um að ef sá möguleiki hafi komið upp að Steingrímur J, Jóhanna, Svavar Gests og Indriði H. Þorláksson hafi á einhvern heimskan hátt skaðað þjóðina, þá er það aðeins á þeirra ábyrgð en ekki þjóðarinnar:

"En ef Jóni Baldvini er annt um sjálfsvirðingu sína, ætti hann að gefa orðum sínum gaum. Með ummælum um bindandi yfirlýsingar íslenzkra ráðamanna um ríkisábyrgð – þótt hann hafi ekki fundið þeim stað – er hann að saka þá um að virða ekki stjórnarskrána. Ríkisábyrgð hlýtur að fylgja lántaka og fyrir henni verður væntanlega setja tryggingu og til þess þarf samþykki Alþingis, sbr. 40.-41. gr. stjórnarskrárinnar, sbr einnig 21. gr. Ráðherra sem hefði gefið yfirlýsingu um stórfelldar fjárhagsskuldbindingar með ábyrgð íslenzka ríkisins án fyrirvara um samþykki þingsins kynni að baka sér ábyrgð samkvæmt lögum um ráðherraábyrgð og verða stefnt fyrir Landsdóm. Jón Baldvin er með orðum sínum að saka forystumenn Íslendinga, þar á meðal ráðherra um stórfelld lögbrot. Þrátt fyrir það að vera ekki bindandi er augljóst að slíkar yfirlýsingar hefðu skaðað íslenzka ríkið."

Og auðvitað skilur Ómar ekki heldur neitt í þessu svo lagaprófessorinn ákveður að niðurlægja hann með þessari spurningu:

"Ef Ísland hefði tekið á sig ábyrgð með hinum umsömdu viðmiðum hefði þá þurft að gera sérstakan samning um  ríkisábyrgð 5. júní 2009 sem undanfarið hefur legið fyrir Alþingi?"

http://www.pressan.is/pressupennar/lesa_Sigurd_Lindal/ur-thrasheimi-stjornmalamanns

Og enn skilur Ómar ekki boffs.  Hann man alltaf eftir einhverjum minnisblaði sem flækist ógurlega fyrir honum.  Minnismiðin er íslenskum lögum og stjórnarskrá æðri, en auðvitað hefur hann aldrei getað sýnt neitt fram á slíkt.  Blaðið ku hafa verið gert í stjórnartíð Sjálfstæðisflokks og Samfylkingarinnar á fyrstu dögum eftir hrun.  Minnisblöð eru í milliríkjastjórnsýsla nákvæmlega það sem segir í orðanna hljóðan, minnisblöð.  Þeir eru undirritun á fundarskýrslu um hvað fór fram og hvert skal halda á næsta samningafundi.  Það eru jú nýir menn sem taka oft við sem geta nýtt sér það sem þar kemur fram, eins og var raunin í þessu tilfelli.  Helsti samningamaður Íslands á þessum tíma fyrrum formaður Samfylkingarinnar Ingibjörg Sólrún Gísladóttir skýrir málið fyrir einföldustu aðilum sem hafa verið að rugla um málið, þegar hún var búin að fá nóg af rangfærslunum.  Svo segir í viðtali:

"Þá minnir Ingibjörg Sólrún á að samkvæmt Brussel samkomulaginu 14. nóvember 2008  hafi minnisblað (MoU) við Hollendinga frá 11. október verið úr sögunni, en það hefur oft skotið upp kollinum í opinberri umræðu upp á síðkastið."

http://eyjan.is/blog/2009/12/21/ingibjorg-solrun-brussel-vidmid-kjarni-malsins-i-icesave-deilunni-en-ekki-farid-eftir-theim/

Sem sagt.  Þegar Brussel viðmiðin voru samþykkt meðal þjóðanna 3, þá var um samið að sú vinna sem hafði áður farið fram væri ómerk og málið færi beint á byrjunar reit.  Minnisblað ómars, var ekki einu sinni leyft að vera með.  En auðvitað skilur hann ekki þetta frekar en annað.  ómar hefur farið á kostum með að skýra út hvernig gerðardómur hafi gengið fyrir sig.  Að vísu má snúa hverju einu einasta orði á þveröfugt til að fá sannleikann í málinu.  En það breytir engu fyrir Ómar.  Hann er jú ekki til þess að gæta hagmuni Breta og Hollendinga með að segja sannleikann.  Þetta segir Gunnar Tómasson fyrrum hagfræðingur AGS um dóminn:

Hér var ekki um neinn gerðardóm að ræða í venjulegum skilningi. Fjórir lögfræðingar útnefndir af aðilum málsins öðrum en Íslandi og skiluðu “persónulegu áliti” sínu daginn eftir og tóku það fram að aðilar málsins sem útnefndu þá væru ekki bundnir af “persónulegu áliti” þeirra.  Lykilálit fjórmenninganna var sú að þar sem tilskipun ESB sagði EKKERT um ábyrgð ríkja á innistæðum við kerfishrun eins og það sem varð á Íslandi, þá álitu þeir að ákvæði tilskipunarinnar varðandi einstaka banka giltu líka fyrir kerfishrun.  Þessi lagatúlkun er út í hött!  Samkvæmt viðteknum hugmyndum eftirlitsstofnana á þessum tíma, þá var það talið vera ÚTILOKAÐ að nútíma bankakerfi gætu hrunið!"

Fyrrum fjármálaráðherra Árni Mathiesen skýrir nákvæmlega frá hvernig gerðardómurinn gekk fyrir sig:

http://www.inntv.is/index.php?option=com_n-thattur&do=watch&vid=1427&id=1422&Itemid=27

Svo það má segja að Ómar Kristjánsson hefur ekkert að byggja málflutninginn á öðru en í besta falli misskilningi sprottnum af vanþekkingu, eða hreinum lygum, og svo náttúrulega þráhyggjukenndri þrjósku.  Dæmigerður aðili sem lemur höfuðið upp við steininn sannfærður um að hann mun getað brotið hann á endanum.  En betri málsvari þess að hafna Icesave ólögvörnum falsreikningnum er vandfundinn vegna þessara annmarka.

Mbk.

[Hólmsteinn Jónasson (IP-tala skráð) 27.1.2010 kl. 19:54]

Last but not least, since the Winding up Directive lacks an agreed definition of insolvency, so there is a lack of clarity as to what would trigger the deposit guarantee. Article 1(3) of the deposit insurance directive obliges the insurer to pay compensation when a deposit becomes "unavailable," that is, when the deposit has become due but has not been paid. The deposit guarantee directive was enacted before the winding up directive, but one might presume that placing an institution into reorganization or winding up would trigger the guarantee. Moreover, Table 5 above indicates that several countries have the ability to freeze deposits at banks that have not been declared to be insolvent and it is unclear whether this would trigger the deposit guarantee.

[Hólmsteinn Jónasson (IP-tala skráð) 27.1.2010 kl. 19:57]

Last but not least, since the Winding up Directive lacks an agreed definition of insolvency, so there is a lack of clarity as to what would trigger the deposit guarantee. Article 1(3) of the deposit insurance directive obliges the insurer to pay compensation when a deposit becomes "unavailable," that is, when the deposit has become due but has not been paid. The deposit guarantee directive was enacted before the winding up directive, but one might presume that placing an institution into reorganization or winding up would trigger the guarantee. Moreover, several countries have the ability to freeze deposits at banks that have not been declared to be insolvent and it is unclear whether this would trigger the deposit guarantee.

[Hólmsteinn Jónasson (IP-tala skráð) 27.1.2010 kl. 20:52]

Er þetta þá ekki eitthvað fyrir blaðamennina til að skoða ?

The fact that Icesave was a branch meant that two alternative courses of action

were not available to HM Government. Firstly, if it had been a subsidiary, it

would have been authorised by the FSA to carry out banking activities. This

would have allowed the FSA to remove its permission for Icesave to carry out

regulated activities. And secondly, if it had been a subsidiary, a winding up

order could have been obtained.

http://www.fmlc.org/papers/Issue141Report.pdf

[Gísli Gíslason, 27.1.2010 kl. 21:49]

Ég held að enginn deili um að innlánstryggingarsjóður á að dekka uppað ákveðinni upphæð töp ef lánastofnun fer á hausinn.  Menn deilir aftur á móti á um

1. hvort ríkið beri skylda til að veita slíkum sjóði ríkisábyrgð og hef ég séð lærðar greinar sem styðja að ríkið hverki eigi né megi gera slíkt
2. hvort þetta gildi þegar algert kerfishrun verður

Ég hef haldið því fram að með því að þetta var algert kerfishrun og að bretar settu á okkur hryðjuverkarlög þá gildi ákvæði force majeure    og núna þegar það virðist ljóst að þessi lög breta eru ólög, þá veltir maður fyrir sér lagalegri ábyrgð þeirra  á þessu hruni þar sem það var þeirra hryðjuverkalög sem ýtti bankanum endanlega útaf bjargbrúninni.

Það er mikilvægt að Ísland standi við skuldbindingar sínar en í mínum huga er það hreint ekki á hreinu hverjar skuldbindingar okkar eru.

[Hólmsteinn Jónasson (IP-tala skráð) 27.1.2010 kl. 22:27]

Sammála...eftir að hafa skoðað þetta vel þá er ég á þeirri skoðun að við séum í sterkri samningstöðu, við þurfum bara að "fatta" það betur. Röð óljósra atriða sem tengjast óljósum tilskipunum einkennir allt málið. Það er nóg í þessu þrotabúi og Ragnar H. Hall ákvæðið á að sjálfsögðu að gilda (við erum home member state samkvæmt tilskipun). Þegar rykið sest þá geta þessa þjóðir varla réttlætt yfirganginn fyrir þegnum sínum.... svo vilja þeir varla að sótt verði á þá varðandi þetta mál ! Hitt er annað að það þarf atvinnumenn og menn með stórt hjarta til þess að standa í svona samningum en þeir eru til.  Bendi áhugasömum á frábæra samantekt á gjaldþrotameðferð cross-border banka (líkt og Landsbanka í uk) :

http://fmg.lse.ac.uk/upload_file/1161_Nieto.pdf

[Sævar Einarsson, 31.1.2010 kl. 12:32]

Mig minnir að við séum skuldlaus við Breta og Hollendinga, það hlýtur að vera tekið gilt fyrst mig minni það ... já orð að sönnu, Ó.B.K. er spunatrúður Samfylkingarinnar,VG, Breta og Hollendinga og Internet tröll að auki(mig minnir það)