Hvað með feðurna?

Mér finnst eins og í þessari frétt endurspeglist sú staðreynd að sumar konur finnst sjálfsagt að eiga börn án aðkomu feðranna, (nema þá náttúrulega að þiggja meðlag).   Það er staðreynd að börn sem mynda traust og gott samband við báða foreldra spjara sig betur á lífsleiðinni.  Einhleypar konur hefðu bestan stuðning af því að feður hefðu börnin drjúgan hluta af tímanum, því þá hefðu þær rúman tíma fyrir sig á meðan börnin væru með föður og föðurfjölskyldu.   Því miður er það svo að einnþá líta alltof margir á feður sem meðlagsgreiðendur frekar en uppalendur þegar foreldrarnir búa ekki saman.  Á meðan það er munur í foreldraábyrgð kynjanna þá verður launamunur kynjanna viðvarandi.

Sækja stuðning til annarra kvenna

Athugasemdir

[Garðar Valur Hallfreðsson, 13.7.2010 kl. 10:28]

Persónulega er ég ekki sammála þér að tala um kalrmenn sem bara "meðlagsgreiðendur", semsagt mig grunar sterklega að konur líti ekki á okkur svoleiðis, þó kannski sumar (ég vona alla vega ekki).  Ég er þér fullkomlega sammála að börn eiga að vera í fullkomnu sambandi við sína feður, persónulega væri ég eyðilagður maður ef ég hefði ekki aðgang að mínum börnum.

Það eru vissulega til hálfvitar af báðum kynjum og ætti því að forða saklausum börnum frá þeim uppeldisstöðvum,  því finnst mér líka að aðilar af báðum kynjum ætti kannski að grynnka á kröfum sínum gagnvart hinu kyninu og finna leið til að búa sama, sambúð er vinna en það er ekki þar með sagt að fólk megi ekki hafa gaman af lífsleiðinni líka.

;)

[Brjánn Guðjónsson, 13.7.2010 kl. 11:14]

Ég get staðfest það, að vissulega eru til konur sem líta á barnsfeður sína sem framfleytendur fyrst og fremst, fremur en uppalendur. Það sem alvarlega er þó, er að sú skoðun virðist einnig vera rík innan kvennaveldis Sýslumannsembættisins.

[Gísli Gíslason, 13.7.2010 kl. 12:06]

ég held að við séum sammála að foreldrajafnrétti sé í raun bestu hagsmunir barna.

[Haraldur Davíðsson, 13.7.2010 kl. 13:16]

Ráðgjafar bæði sýslumanns og barnaverndar tiltóku á ráðstefnu um foreldrajafnrétti í haust, að þetta er mæðramiðað mæðraveldi, og að það væri stórvandamál hvernig komið er, því að sá reglurammi sem ríkir hallar fyrst og fremst á börnin....þetta á að vera barnamiðað barnaveldi.

Bæði mæður og feður eru alltof oft svo upptekin af því að skoða innanverðan endaþarminn á sér að hvorugt hugsar um hag barnanna, regluverkið beinlínis ýtir undir að börnunum sé beitt sem verkfærum til að ná sér niðri á hinum aðilanum, sem og að hagsmunir barnanna séu algjörlega að engu hafðir ...

Eins og staðan er miðast þetta allt saman við hagsmuni mæðra, og það er einfaldlega rangt...rétt eins og ef það miðaðist allt við hagsmuni feðra...

[Garðar Valur Hallfreðsson, 13.7.2010 kl. 14:34]

Ég tek undir það með þér Haraldur, það virðist einmitt sem alltof oft sé tekið mið af því hver staða móður sé (án tillits til föður að miklu leyti).  Ég hef einmitt stutt málstað Félags Ábyrgra Feðra en mér finnst þeir hafa unnið mjög gott starf hingað til, mér finnst þeir alla vega hafa komið málstað ábyrgra feðra á réttan kjöl.

[Sigríður Sigurðardóttir, 13.7.2010 kl. 16:56]

Sem móðir tek ég undir að barn þarf að hafa góð tengsl við báða foreldra sína.  Og það er mannfyrirlitning að líta á feður sem "meðlagagreiðendur" eingöngu!  Ábyrgur faðir og góður uppalandi er barni sínu svo miklu meira en fyrirvinna eða "peningar"!  Að því sögðu langar mig að segja frá fremur dapurri reynslu minni af óþægilega mörgum feðrum, sem virðast telja sig "stikkfría" fyrstu 5-10 árin sem uppalendur barna sinna.  "Talaðu við'ana mömmu þína"-pabbarnir ýta því miður margir barnauppeldinu yfir á móðurina...telja sig jafnvel "ófæra um" að sinna börnum á þessum aldri, eða að það sé "tómt vesen"!  Hef rætt þetta við nokkuð marga þeirra, og þeir eru rasandi á þeirri skoðun minni, að þeir eigi alveg jafn mikið erindi við börn sín á þessum aldri sem uppalendur, og móðirin.

[Garðar Valur Hallfreðsson, 13.7.2010 kl. 20:02]

Ég er sammála þér Sigríður með það að allt of margir karlmenn hafa þessa skoðun EN ég vill samt koma því á framfæri að þetta fer þó batnandi, ég held að kynslóðirnar í dag líti öðrum augum á uppeldi barna heldur en fyrir 30 árum.  Ef ég tala fyrir mig sjálfan þá tók ég alveg jafn mikin þátt í uppeldi minna barna og konan mína, fyrir utan þá staðreynd að ég mjólka ekki ;)

[Gísli Gíslason, 14.7.2010 kl. 08:33]

Jöfn foreldraábyrgð kynjanna hlýtur að vera eðlileg krafa dagsins enda bestu hagsmunir barnanna. 

En það er rétt að við búum ennþá við meingölluð lög og reglugerðir sem fjalla um þennan málaflokk.  Tvö frumvörp liggja inni hjá Dómsmálaráðherra, annað um breytingar á barnalögum og hitt um uppstokkun á meðlagskerfinu.  Ég ímynda mér að embættismannakerfið í ráðuneytinu finnist þettta ekki forgangsmál.