Embættismenn ráðuneytisins eru hið raunverulega vandamál !

Maður verður hryggur þegar maður fylgist með þessu máli.  Ég setti mig nokkuð inní þróun laga og réttar á sviði sifjamála þegar ég starfaði í Félagi ábyrgra feðra (nú Foreldrajafnrétti).  Yfimaður yfir einkamálum Dómsmálaráðuneytisins var einnig formaður í svokallaðri sifjamálanefnd, sem átti að fylgjast með þróun á sviði sifjaréttar í nágrannalöndunum.  Nokkrar staðreyndir í þeim málum.

1. Ísland var síðast af Norðurlöndum til að hafa sameiginlega forsjá sem valkost, ríflega áratug af eftir hinum Norðurlöndunum.
2. Ísland var síðast af Norðurlöndum til að gera sameiginlega forsjá að megin reglu og aftur var það ríflega áratugur sem munaði.
3. Ísland er í dag eina landið í hinum vestræna heimi þar sem dómarar hafa ekki heimild til að dæma í sameiginlega forsjá.
4. Ísland hefur meðlagskerfi sem er áratugum á eftir hinum Norðulöndunum.  Sambærileg kerfi voru fyrir 15-30 árum við lýði í Noregi og Svíþjóð.
5. Ísland er eina ríkið sem ég veit um þar sem feður hafa ekki frjálsan aðgang að þvi að fara í faðernismál.
6. Ísland er aftur á móti trúlega eina landið í hinum vestræna heimi þar sem sambýlingur fær sjálfkrafa forsjá barns konu sem hann hefur búið með í eitt ár.

Því miður virðist saga þróun sifjaréttar hér á landi vera langt á eftir og er sorglegur vitnisburður þeirra er að því hafa komið á síðustu árum.  Eftir að hafa hlustað á embættismenn ráðuneytisins í fjölmiðlum á síðust árum og reynslu af úrskurði ráðuneytisins, þá finnst mér þar ríkja gamaldags sjónarmið hvernig lög og reglugerðir eru túlkuð.  Eins og ég les fréttirnar þá er ég í hjarta mínu handviss um að hér er vandamálið fyrst og fremst viðhorf embættismanna ráðuneytisins sem er þröskuldur í þessu máli. 

Meginstef íslenskra barnalaga er að það sem er barni fyrir bestu skuli ráða.  Ísland er aðili að Barnasáttmála Sameinnu, en þar segir í 3. gr.

3. gr.  
1. Það sem barni er fyrir bestu skal ávallt hafa forgang þegar félagsmálastofnanir á vegum hins opinbera eða einkaaðila, dómstólar, stjórnvöld eða löggjafarstofnanir gera ráðstafanir sem varða börn.
2. Með hliðsjón af réttindum og skyldum foreldra eða lögráðamanna, eða annarra sem bera ábyrgð að lögum á börnum, skuldbinda aðildarríki sig til að tryggja börnum þá vernd og umönnun sem velferð þeirra krefst, og skulu þau í því skyni gera allar nauðsynlegar ráðstafanir á sviði löggjafar og stjórnsýslu. 
 

Það er þessu barni fyrir bestu að koma heim til Íslands með foreldrum sínum.   Embættismenn ráðuneytisins ættu að drífa í því.  Ef ekki þá ætti Ögmundur að sýna forystuhæfileika í þessu.

Málið snýst um forsjá barnsins