Vinátta !

Ég heyrði erindi um daginn sem fjallaði um vináttuna.  Í því var farið með ljóð eftir erlendan mann en ljóðið var þýtt af Sigurði Jónssyni tannlækni.  Ljóðið er góð áminning  í amstri hverdagsins.  Fallegt ljóð sem er svona:

Í grenndinni veit ég um vin, sem ég á,

í víðáttu stórborgarinnar.

En dagarnir æða mér óðfluga frá

og árin, án vitundar minnar.

 

Og yfir til vinarins aldrei ég fer

enda í kappi við tímann.

Sjálfsagt þó veit hann ég vinur hans er,

því viðtöl við áttum í símann.

 

Ég hringi á morgun, ég hugsaði þá

svo hug minn fái hann skilið.

En morgundagurinn endaði á

að ennþá jókst milli okkar bilið.

 

Dapurleg skilaboð dag einn ég fékk,

að dáinn sé vinurinn kæri.

Ég óskaði þess, er að gröf hans ég gekk,

að í grenndinni ennþá hann væri.

 

Sjálfur, ef vin þú átt góðan í grennd.

Gleym ekki, hvað sem á dynur,

að albesta sending af himnum send

er sannur og einlægur vinur.

 

Athugasemdir

[Guðrún (IP-tala skráð) 19.4.2008 kl. 20:30]

Þetta er fallegt ljóð og það er allveg satt að vinir og kunningar verða oft útundan í amstri dagsins, þeir eru allveg eins þarfir og nauðsynlegir, eins og góð fjölskylda. kv. mamma

[Sigmar Þór Sveinbjörnsson, 19.4.2008 kl. 22:45]

Heill og sæll Gísli, þetta er góð ábending

kær kveðja

[Gísli Gíslason, 20.4.2008 kl. 13:42]

:)  Mér fannst þetta ljóð vera orð í tíma töluð svo ég skellti því á síðuna. :)