Endurspeglar kynbundinn mun í foreldraábyrgð sem svo endurspeglast í launamun kynjanna.

Allt hengur þetta á sömu spítunni.  Munur í foreldraábyrgð kynjanna er almennur, bæði þegar foreldrar búa saman en mestur þegar foreldrar búa ekki saman. Það eru um 14.000 mæður sem búa ekki með barnsfeðrum sínum, en þær hafa lögheimili um 20.000 barna hjá sér, þ.e. barna yngri en 18 ára. Þær bera þ.a.l. mesta ábyrgð á uppeldi þeirra og hafa stöðu, skattalega og félagslega sem foreldri og einstætt foreldri ef þær eru ekki í sambúð með nýjum maka. Það eru um 12.000 feður sem greiða meðlög með þessum 20.000 börnum og flokkast þeir skattalega sem barnlausir einstaklingar ef börn þeirra hafa ekki lögheimili hjá þeim. Trúlega er kynbundinn munur hvergi meiri en í þessum málaflokki, sem telur 26.000 foreldra eða um 16% af vinnnandi fólki á Íslandi. Mismunur í foreldraábyrgð kynjanna í þessum hóp skapar þeim mjög ólíka stöðu á vinnumarkaði. Eðli málsins samkvæmt er þessi hópur á fyrri hluta síns starfsferils þar sem kjör þeirra til langframa eru oft mótuð.

Allar stjórnvaldsaðgerðir sem jafna foreldraábyrgð skapar báðum kynjum sömu forsendur til sóknar á vinnumarkaði.

Konur fá oftar leyfi vegna veikinda barna en karlar

Athugasemdir

[Bjarki Gunnarsson (IP-tala skráð) 9.5.2008 kl. 12:19]

Ég er þér algjörlega sammála í þessu máli.  Að mínu mati ættu feministar að berjast fyrir réttindum beggja kynja í (þá á ég aðalega við forræðisdeilur) og reyna þar af leiðandi að auka foreldraábyrgð karla.  Ég er viss um að þegar til lengri tíma er litið kæmi það til með að hafa mikinn mun á kynbundinn launamun (þ.e. ef til tækist)