Sama og Davíð Oddsson sagði

Þetta er efnislega það sama og Davíð Oddsson sagði þ.e. að ákvæði tilskipunarinnar sem þetta allt byggist á.   Tilskipunin átti ekki að fjalla um kerfishrun.  Kerfishrun og sú staðreynd að Bretar settu á okkur hryðjuverkalög hlýtur að falla undir FORCE MAJEURE en um skilgreiningin á því er:

"Force Majeure literally means "greater force". These clauses excuse a party from liability if some unforseen event beyond the control of that party prevents it from performing its obligations under the contract. Typically, force majeure clauses cover natural disasters or other "Acts of God", war, or the failure of third parties--such as suppliers and subcontractors--to perform their obligations to the contracting party. It is important to remember that force majeure clauses are intended to excuse a party only if the failure to perform could not be avoided by the exercise of due care by that party.

When negotiating force majeure clauses, make sure that the clause applies equally to all parties to the agreement--not just the licensor. Also, it is helpful if the clause sets forth some specific examples of acts that will excuse performance under the clause, such as wars, natural disasters, and other major events that are clearly outside a party's control. Inclusion of examples will help to make clear the parties' intent that such clauses are not intended to apply to excuse failures to perform for reasons within the control of the parties. "

Kerfishrun sem er ýtt af bjragbrúninni með hryðjuverkarlölgum (stríðsyfirlýsingu) Alistair Darling og Gordons Brown, hlýtur að falla undir Force Majeure skilgreininguna.

Það er aftur á móti dapurt að þegar forystumenn ríkisstjórnarflokkanna virðast telja að þetta hrun sé bara stríðskostnaður frjálshyggjunnar og afleiðing af einavæðingu bankanna.  Í stöðunni í dag þarf að lágmarka tjónið sem þjóðarbúið verður fyrir en vera ekki með fýlu sandkassaleik.   Það þarf að semja uppá nýtt og það þarf að koma þessu Icesave máli inní fortíðina.

Joly: Átti ekki að takast á við hrun heils bankakerfis

Maður sem setur hryðjuverkalög á Íslendinga !

Ólafur Ragnar kom mér verulega á óvart og var satt best að segja sjálfum sér samkvæmur þegar hann hafnaði að undirrita Icesave lögin.  Ég hélt að hann yrði meðvirkur með sínum gömlu félugum og undirritaði þessi lög.  Miðað við það fordæmi sem hann var búinn að gefa í fjölmiðlalögunum þá er rökrétt framhald að neita að undirrita þessi lög.  Það var að mínu viti rangt hjá honum að undirrita ekki fjölmiðlalögin.  Ég held að almennt sé það ekki gott ef Forsetinn ætlar að fara að hafna undirskrift laga á nokkurra ára fresti.  Það var þó mun eðlilegra að setja þessi lög í þjóðaratkvæði en fjölmiðlalögin.  Nú er spurning hvað tekur við.

Nú þarf að semja uppá nýtt við Breta og Hollendinga eða setja málið fyrir dómsstóla, spurning hvaða dómstólar það ætti að vera.  Varla breska dómstóla. 

Íslenskir stjórnmálamenn hljóta að spyrja sig hvort heppilegt sé að hafa Alistair Darling sem viðsemjenda. Þessi maður ásamt Gordon Brown setti hryðjuverkarlög á Íslendinga og er trúlega eina opinbera stríðsyfirlýsingin sem herlaus þjóð hefur fengið á sig.   Þegar búið er að setja stríðsyfirlýsingu á Ísland, á þá ekki orðið við force majeure.

Bretar leita til ESB

Áramóta-smjörklípa Forsetans!

Forsetanum er tíðrætt  í áramótaávarpi sínu um skipanir dómara.  Það má vel vera að eitthvað sé til í því.  En ef sagt er a þá ætti hann að segja b og c osfrv.  Hvaða dómara er hann að tala  um og í hvaða dómsmálum hefur þetta komið sér illa. 

Ein megin meinsemd okkar samfélags eru ósjálfstæðir og veikburða fjölmiðlar sem eru að öllu jöfnu ekki með gagnrýna hugsun í leit að sannleika heldur með kranafréttamennsku þóknanlega  eigendum sínum.  Ólafur mun um aldur og ævi vera minnst fyrir það að þegar setja átti lög til að tryggja sjálfstæði fjölmiðla, þá gekk hann erinda Baugsveldisins og hafnaði undirskriftt laganna.  Það að þegnar landsins geta illa trúað sjálfstæði fjölmiðla er miklu alvarlegra en meint flokksskírteini við skipan dómara.   Umfjöllun Ólafs er áramóta smjörklípa til að dreifa athyglinni frá því sem meginmáli skiptir. 

Ólafur Ragnar: Flokksskírteinið oft mikilvægara en hæfni

Pottþétt að Ólafur skrifar undir Icesave lögin.

Ólafur mun örugglega skrifa undir Icesave lögin, þrátt fyrir að þetta sé óafturkræft og ein stærsta skuldbinding sem þjóðin hefur tekist á við og er skuldbinding til að greiða skuldir óreiðumanna, sem hann dásamaði sjálfur og var meðvirkur með fyrir hrun bankanna. 

Kannski varð hrunið tilkomið vegna þess að fjölmiðlar voru og eru bæði of veikir og ósjálfstæðir og höfðu ekki kraft né getu til að fjalla um galla og veikleika á íslensku útrásinni og galla í bankakerfinu.  Kerfið sigldi á eigin forsendum að feigðarósi og þjóðin borgar.  Það voru sömu aðilar sem áttu fjölmiðlana, bankana og voru bæði leikendur og gerendur í útrásinni.  Fjölmiðlar fóru og fara of mjúkum höndum um þessa einstaklinga sem aftur eru að eignast landið og miðin, nú í skjóli vinstri flokka en áður í skjóli mið og hægri flokka.

Þegar átti að tryggja dreifða eignaraðild að fjölmiðlum með fjölmiðlalögum, þá reis hér á landi ein mesta fjöldaklikkun síðari ára, drifin áfram að fjölmiðlunum sem útrásarvíkingarnir áttu.  Fólk (margt) trúði því að fjölmiðlalögin væru mannsvonska Davíðs gegn Baugi.  Ólafur þóknaðist vinum sínum, sem áttu bankana, áttu fjölmiðlana og voru stærstu gerendur í útrásinni og neitaði að undirrita fjölmiðlalögin, enda voru Baugsmiðlarnir búnir að reka þann áróður ofan í þjóðina að lögin væru bara gegn einu fyrirtæki þ.e. Baugsveldinu (Fréttablaðinu, stöð 2 osfrv) og þegar lygin er endurtekin nógu oft þá fer fólk að trúa.  Það gerðist svo rækilega í því máli.

Fjölmiðlalögin,  sem var þó alltaf hægt að breyta aftur, voru nógu mikilvæg til að neita að undirrita en Icesave sem er óafturkræf aðgerð mun hann undirrita með glöðu geði þrátt fyrir fyrirslætti eins og hann setur í þessu blaðaviðtali.

Þjóðin þarf nýjan forseta þannig að embættið yrði aftur sameiningartákn þjóðarinnar.  Ólafur Ragnar Grímsson ætti að segja af sér og það strax. 

 

 

Forseti tekur sér frest

Eins og Blómsturvellir í Neskaupstað.

Það var orðlagt að við Blómsturvelli í Neskaupstað fæddust mikið af tvíburum og var gatan jafnvel nefnd Tvíburavellir.   Ég man eftir a.m.k 5 pörum af tvíburum við þá götu, en það var þó yfir nokkurra ára tímabil.

Fimm tvíburar í sömu götu

Góð og raunsæ grein !

Það er geysilega góð og afgerandi grein í Morgunblaðinu í dag, en það er grein sem bendir á innihaldsleysi þeirrar sem vilja koma í veg fyrir frekari uppbyggingur álvera og helst einnig í veg fyrir frekari uppbyggingu vatnsaflsvirkjana.   Þeir sem vinna á móti þeirri uppbyggingu misnota herfilega hugtakið umhverfisvernd máli sínu til stuðnings, en ég set þessa frábæru grein hér að neðan.

MBL.is, Mánudaginn 28. desember, 2009 - Aðsent efni

Nauðhyggja græningjans

Eftir Gunnar Þórarinsson: "Langstærsta tækifærið til nýsköpunar í atvinnulífi og aukinna útflutningstekna í náinni framtíð er uppbygging álvers í Helguvík."

Ólafur Þ. Hallgrímsson ritar grein í Morgunblaðið 12. desember undir fyrirsögninni „Ál-nauðhyggjan“. Hann heldur því m.a. fram að áliðnaður og stóriðja séu orðin að trúarbrögðum í hugum fólks sem telur að álver séu forsenda atvinnuuppbyggingar og bættra lífskjara. En hvað með trúarsannfæringu Ólafs og skoðanabræðra?

 

Spekúlantar með huliðshjálm

Eftir hrun fjármálakerfisins standa uppi þrjár meginstoðir íslensks atvinnulífs, sjávarútvegur, áliðnaður og ferðaiðnaður. Án þeirra væri staða íslenska þjóðarbúsins ekki björguleg. Þær skapa einfaldlega mestar gjaldeyristekjur sem við þurfum svo nauðsynlega á að halda. Vart greinir menn heldur á um nauðsyn þess að rjúfa hnignun atvinnulífs með tilheyrandi atvinnu-, úrræða- og vonleysi. En hvar eru tækifærin? Langstærsta tækifærið til nýsköpunar í atvinnulífi og aukinna útflutningstekna í náinni framtíð er uppbygging álvers í Helguvík. Það verkefni mun skapa þúsundir vel launaðra starfa á næstu árum, rjúfa vítahring atvinnuleysis á starfssvæði álversins og hafa margs konar jákvæð áhrif á íslenskt samfélag. Hvað með öll hin tækifærin til að nýta innlenda orku? Staðreyndin er sú að alvöru erlendir fjárfestar bíða ekki í röðum eftir því að fjárfesta hér á landi enda bjóðast víða mun betri skilyrði, þar sem stjórnvöld skilja nauðsyn þess að greiða götu erlendra fjárfestinga í stað þess að leggja stein í götu þeirra. Talað er um hin og þessi sóknarfæri í atvinnusköpun en þegar á hólminn er komið lyppast þau mörg hver niður. Oft er þetta vegna þess að viðkomandi fyrirtæki hafa ekki bolmagn til að ábyrgjast kaup á raforku mörg ár fram í tímann eins og álfyrirtækin verða að gera. Menn mega ekki heldur láta þann sverm af spekúlöntum sem hér flögrar um árlega villa sér sýn. Iðulega er um að ræða tækifærissinna sem hafa uppi stór orð um álitleg verkefni en síðan kemur í ljós að fjárhagslegt bakland spekúlantsins var aldrei fyrir hendi og sjálfur gufar hann gjarnan upp.

 

Hvolpaburður staðreynda

Ólafur talar um að stóriðja skapi tiltölulega fá störf miðað við tilkostnað. Hið rétta er að stóriðjan skapar hér þúsundir vel launaðra starfa sem skiptir miklu máli þegar meta skal þjóðhagslegt gildi starfsgreinar. Og ekki er um að ræða tilkostnað íslenska ríkisins, kostnaðurinn af uppbyggingu stóriðju fellur einfaldlega á fyrirtækin sjálf. Ólafur heldur því fram að stóriðjan fái raforku á spottprís, en samkvæmt nýlegu mati Hagfræðistofnunar Háskóla Íslands greiðir stóriðjan hér á landi meðalhátt verð á heimsvísu fyrir raforku. Jafnframt kemur fram í nýlegri skýrslu að dæmigerð raforkunotkun íslenskra heimila hafi lækkað um 30% í verði frá árinu 1997, á föstu verðlagi, að stórum hluta vegna aukinnar raforkuframleiðslu fyrir stóriðju. Ólafur hefur einnig áhyggjur af ónógri arðsemi stóriðju. Er það ekki stóriðjufyrirtækjanna sjálfra að hafa áhyggjur af arðsemi eigin rekstrar? Varla væru þau að reisa hér álver ef þau sæju fram á viðvarandi svartnætti í rekstri. Hugleiðingar Ólafs um að stóriðjan hafi dregið mátt úr annarri uppbyggingu á landsbyggðinni eru hreint fráleitar. Þvert á móti hefur stóriðjan skotið styrkum stoðum undir alls kyns þjónustustarfsemi sem blómstrar sem aldrei fyrr og verkfræðistofur og smærri iðnfyrirtæki flytja út þekkingu í tengslum við íslenskan áliðnað fyrir stórar fjárhæðir á ári hverju.

 

Umhverfi séra Jóns

Ólafur segir að verstur sé þó umhverfisþáttur stóriðjunnar. Honum til hughreystingar má benda á að við Íslendingar eigum því láni að fagna að geta framleitt orku á vistvænni hátt en flestar aðrar þjóðir. Fyrir vikið er það umhverfisvænt skref í hnattrænum skilningi að nýta hér rafmagn frá jarðhita- og vatnsorkuverum, m.a. til álframleiðslu. Við eigum ekki að þurfa að velja á milli aukinnar hagsældar og ábyrgðar í umhverfismálum, hér á landi haldast þessi viðmið einfaldlega í hendur. Hið sama gildir ekki um eitt einasta þróað ríki sem stóð að loftslagsráðstefnunni í Kaupmannahöfn. Ólafur bendir á gríðarlega möguleika í ferðaþjónustu, sem er gott innlegg þó að launin mættu vera hærri, en lætur hjá líða að minnast á umhverfisþáttinn. Allir atvinnuvegir hafa í senn áhrif á afkomu fólks og á umhverfið. Kröfur íslenskra stjórnvalda um mengunarvarnir varðandi stóriðju eru afar strangar og því ber að fagna. Almenningur er líka mjög meðvitaður um mikilvægi mengunarvarna í stóriðju en þar með er sagan öll. Varðar Ólaf t.d. eitthvað um það að ferðaiðnaður er sú íslensk atvinnugrein sem veldur mestri losun gróðurhúsalofttegunda? Íslenskir græningjar boða að áliðnaður sé upphaf og endir alls ills. Hvers vegna þessi rörsýn á álver? Hvers vegna liggja álver svona vel við höggi? Jú, sennilega vegna þess að álver eru auðskilgreindur og áþreifanlegur andstæðingur sem þægilegt er að einbeita sér að.

Við Íslendingar þurfum nú að snúa bökum saman og koma hjólum efnahagslífsins á skrið á ný. Þar er nærtækast að koma stórum verkefnum eins og álveri í Helguvík af stað ásamt tilheyrandi virkjunarframkvæmdum.

Höfundur er viðskiptafræðingur

Aðventa

 

• Brátt nálgast sú helgasta hátíð í bæ
• með heilögu ljósunum björtum.
• Andi guðs leggst yfir lönd yfir sæ
• og leitar að friði í hjörtum.

 

• En nú virðist fegurðin flúin á braut
• friðurinn spennu er hlaðinn.
• Lífsgæðakapphlaup og kauphallarskraut
• er komið til okkar í staðinn

 

• Þó vill hann oft gleymast, sem farveg oss fann
• fæddur í jötunnar beði,
• við týnum úr hjartanu trúnni á hann
• og tilefni jólanna gleði.

 

• Vökvaðu kærleikans viðkvæmu rós
• þá veitist þér andlegur stryrkur,
• kveiktu svo örlítið aðventuljós,
• þá eyðist þitt skammdegismyrkur.

 

• Það ljós hefur tindrað aldir og ár
• yljað um dali og voga
• þó kerið sé lítið og kveikurinn smár
• mun kærleikur fylgja þeim loga

 

• Láttu svo kertið þitt lýsa um geim
• loga í sérhverjum glugga
• þá getur þú búið til bjartari heim
• og bægt frá þér vonleysisskugga.

 Hákon Aðalsteinsson 1997

 

 

Þorláksmessurnar eru tvær, önnur á sumri

Þorláksmessa, sem er þann 23. desember, er haldin til minningar um Þorlák hinn helga Þórhallsson biskup í Skálholti. Hann lést 23. desember 1193 og var þessi messudagur tekinn upp honum til heiðurs og lögleiddur 1199. Þorláksmessa á sumri

Þorláksmessa á sumri er 20. júlí og var lögleidd 1237 til að minnast þess að þann dag 1198 voru bein Þorláks tekin upp til að nýtast til áheita. Var sumarmessa þessi ein mesta hátíð ársins á Íslandi fyrir siðaskipti.

Það væri kannski ráð að landinn færi einnig að borða skötu þann 20.júlí ár hvert !

 

Ekki bara á Þorlák

Umhugsunarvert !

Auðvitað er það nauðsynlegt að takmarka og minnka losun gróðurhúsaloftegunda.   Nú vill Umhverfisráðherra skuldbinda þjóðina til að minnka losun um 30%,  sem er ekki lítið.  En við eigum umvherfisvæna orku, raforku sem fengin er með ýmist vatnsaflsvirkjunum eða gufuaflsvirkjunum.  Í þessu eru sóknarfæri fyrir Ísland, jafnvel að fá hingað til lands starfsemi, sem myndi auka okkar losun en minnka losun á heimsvísu.

En ef starfsemi er sett niður hér á landi og hún gefur frá sér X magn gróðurhúsalofttegunda  og þessi starfsemi leysir af hólmi sambærilega starfsemi annarsstaðar sem gefur frá sér 2X magn gróðurhúsaloftegunda, þá hefur  Ísland lagt af mörkum mikilvægt skref til minnkunar á losun gróðurhúsaloftegunda þó að losunin hér á landi aukist.  

Að sama skapi ef starfsemi er ekki sett niður hér á landi eða í öðrum löndum sem hafa umhverfisvæna orkugjafa en er í staðinn sett niður á stöðum þar sem að brennd eru jarðefni þá eykur það losun gróðurhúsa loftegunda á heimsvísu.  Gott dæmi er það þegar Alcoa reisti álver í arabaríki þegar framkvæmdum seiknaði við Húsavík.  Ef álver á Bakka hefði losað X magn gróðurhúsaloftegunda þá losar álverið sem reist var í staðinn 2x þar sem orkuöflun kemur frá brennslu jarðefni.   Slíkar framvinda minnkar kannski losun Íslendinga en eykur losun á heimsvísu.

Mér sýnist það vanta ákvæði í svona skuldbindingar að hægt sé að flytja losunarkvóta á milli landa enda leiði það til þess að það minnki heildarlosun á gróðurhúsaloftegundum á heimsvísu. 

 

 

Ísland minnki losun um 30%

Afneita staðreyndum !

Sigurður Magnússon og Kristín Fjóla hafa haft völdin á Álftanesi síðustu 3 árin ásamt félugum sínum í  Á-listanum.  Þau hafa komið sveitarfélaginu í fjárhagslegt þrot og virðast lifa í algerri afneitun á eigin ábyrgð í þessari atburðarrás.

Heimagerðar afsakanir þeirra um áhagstæða aldurssamsetningu samfélagsins og að sveitarsjóður eigi inni hjá Jöfunarsjóð miklar fjármuni eru smjörklípa á staðreyndir málsins en þær eru m.a. að eftir 3 atkvæða sigur í síðustu sveitarstjórnarkosningum þá hentu þau gildandi miðbæarskipulagi og hættu við samning við Eir um uppbyggingu í miðbænum  m.a. fyrir eldri borgara. Með því köstuðu þau miklum fjármunum skattgreiðenda á glæ og  og þar með frestaðist uppbygging á miðvæðinu og fjölgun íbúa gekk ekki eftir en slík fjölgun þýddi auðvitað meiri útsvarstekjur, m.a. frá eldri borgurum.  Nánast allt sem búið var að gera af fyrri meirihluta var kastað á glæ, það var meira að segja skipt um endurskoðendur, lögfræðing bæjarsins osfrv.  Þetta var ekki ósvipað eins og gert var í Sovjét í denn þegar nýr leiðtogi tók við.  Það kostar að henda skipulagi og hætta við samninga og það kostar þegar uppbygging sveitarfélags stöðvast og auknar tekjur skila sér ekki inn.   Rekstur sveitarfélagsins var alla tíð í molum hjá þeim Sigurði og Kristínu Fjólu með neikvætt veltufé frá rekstri.   Þegar þau svo fara að tala um að skuldir séu ofmetnar þá er manni öllum lokið.  Nær væri að þau myndu biðja íbúa Álftaness afsökunar og þau ættu að fara í alvarlega sjálfskoðun og hætta þessari afneitun staðreynda.

Það er mikilvægt að íbúar Álftanes standi saman í þessum þrengingum og finni lausn á þessari erfiðu stöðu.

 

Gagnrýna skýrslu um Álftanes