Enn frestast Oddskarðsgöng !

Það er ánægjulegt að nú verði ráðist í fleiri jarðgöng. Bæði mun þetta skapa atvinnu og er góð langtíma fjárfesting fyrir land og þjóð. 

Einhvern veginn fnnst manni alltaf Austurland sitja eftir í þessum málum. Þegar ráðist var í jarðgangnagerð vestur á fjörðum, frá Ísafirði yfir í Súgandafjörð og Önundarfjörð, þá var ákveðið að Austurland skyldi bíða, en jafnframt að þar yrði næst ráðist í jarðgangnagerð.  Þá stóð til að gera svokölluð T göng á Austurlandi til að tengja Seyðisfjörð og Norðfjörð í gegnum Mjóafjörð við Héraðið.  Þannig yrði betri tenging á miðsvæði Austurlands og svæðið þannig sterkara.  Göngin vestra voru gæfa fyrir þann fjórðung, en aldrei var ráðist í T göngin.  Síðan þá hafa verið gerð ýmis göng hér á landi og áherslur í gangnagerð eystra hafa breyst.  Löngu tímabær ný Oddskarðsgöng er það sem nú er næst á dagskrá en hillir samt ekki í.   T göngin eru aftur á móti einhver vonarbiti í framtíðinni.  Seyðfirðingar hafa sjálfir barist fyrir því að fá göng beint uppí Hérað í gegnum Fjarðaheiði. Ef það yrði og ný Oddskarðsgöng kæmu þá koma trúlega aldrei göng a milli Seyðisfjarðar og Norðfjarðar og þessir staðir yrðu um aldur og ævi áfram þær endastöðvar sem þeir hafa verið.  Í mínum huga er lykilatriði mörkuð sé heildstæð stefna fyrir Austurland þar sem að  T göng kæm í beinu framhaldi af Oddskarðsgöngum, þannig að mið Austurland yrði eitt þjónustu svæði. 

Hringlanda háttur í áherslum í jarðgangnagerð á Austurlandi endurspeglar tvennt í mínum huga, annarsvegar samstöðuleysi í fjórðungnum við forgangsröðun í jarðgangnagerð og hins vegar veika hagsmunagæslu þingmanna fyrir svæðið.  Fyrir vikið gengur áfram hægt í jarðgangnagerð á Austurlandi. 

 

Fjármögnun ganga tryggð

Sama vandamál og með gatnaframkvæmdir

Það þarf að byggja nútímafangelsi svo sakamenn geti afplánað sinn dóm.  Það eru ekki til peningar í ríkissjóði sem er fyrir mjög skuldsettur.  Þannig að ef ríkissjóður á að byggja fangelsið þá þarf að auka skatta eða lántöku ríkissjóðs.  Hin leiðin er að láta einkaaðila smíða fangelsið sem yrði svo leigt til ríkisins. 

Þetta er í raun nákvæmlega sama vandamálið og með gatnagerð, brúarsmíði eða gerð jarðgangna.  Það þarf að fara í framkvæmdir, enda bæði þörf á því og ekki síður að koma verktökum af stað og minnka atvinnuleysi.  En vandamálið er það sama, ríkissjóður er galtómur, svo annaðhvort þarf að auka skatta eða skuldsetja ríkissjóð frekar ef ríkissjóður á að ráðast í framkvæmdirnar.  Hin leiðin er að fara í framkvæmdirnar gegn því að þau yrðu að hluta að öllu leiti greidd með vegtollum.  Ég tel vegtolla mun betri leið en það að auka skatta eða skuldsetja ríkissjóð enn frekar.  Því miður reis hér mikil bylgja gegn vegtollum og þar ber FÍB mikla ábyrgð.  Þetta mun að öllum líkindum leiða til seinni uppbyggingu á gatnakerfi landsmanna og seinka efnahagsbatanum.

Það er vonandi að sátt náist um að byggja fangelsið og best væri ef sátt náðist líka um vegtolla og koma þannig af stað framkvæmdum.

„Ríkisstjórnin búin að koma sér í fangelsi“

Allt að 30 ár !

Þegar maður heyrir um slíkan voða atburð eins og gerðist í Noregi þá setur mann hljóðann.  Fyrstu fréttir var að þetta væru trúlega íslamistar.  Svo kom í ljós að þetta voru ekki íslamistar heldur bara einn kristinn Norðmaður sem ber megin ábyrgð á þessu.  Það er sérstaklega tekið fram að hann væri bæði frímúrari og öfga hægrimaður.  Gerandinn virðist trúa því að þetta væri nauðsynlegt til að koma í veg fyrir að íslamistar verði ráðandi í Noregi.  Viðkomandi undirbjó þetta lengi, þannig að ekki var þetta neitt stundarbrjálaði. 

Maður veltir fyrir sér hvað er eðlileg refsing fyrir svona mann??  Ég er ekki fylgjandi dauðrefsingu en það kemur samt fljótlega í hugann að ef dauðarefsing er einhvern tíman réttlætanleg, þá hlýtur það að vera í tilvikum eins og þessu.  Dauðrefsing er ekki leyfð í Noregi frekar en annarsstaðar í vestur Evrópu.  Það var frétt að hámarksrefsing í Noregi væri fyrir svona ódæði um 21 ár.  Ég ætlaði varla að trúa því að maður sem dræpi með fleiri tuga saklausra ungmenna fengi bara 21 árs fangelsi sem hámarksrefsingu.  Í þessari frétt er sagt að ef þetta myndi flokkast sem brot gegn mannkyninu þá gæti refsingin orðið allt að 30 ár !!  Hvort sem það verða 21 eða 30 ár þá væru miklar líkur á því að þessi ógæfu maður myndi losna aftur út í samfélagið Noregi !  Væri það gott fyrir viðkomandi, nú eða samfélagið í Noregi?  Ég held ekki.   

Pétur Mack skrifar á facebook í athugasemdum hjá Helga Seljan:

"Sálfræðilegur prófíll hryðjuverkamanna er tiltölulega einsleitur, burtséð frá því fyrir hvaða málstað þeir sprengja og drepa. Þetta eru ekki karaketerar sem taka það upp hjá sjálfum sér að skipuleggja verknað sinn. Til þessa þarf félagsskap sem viðurkennir og hvetur, aðstæður sem gera mönnum kleift að draga að sér aðföng etc. Það má líka sjá af þeim takmörkuðu fréttum sem borist hafa af yfirheyrslum yfir Breivik að hann ætlar að baða sig í þessu.

Að afgreiða þennan mann sem geðsjúkling er gríðarleg vanviðrðing við geðsjúka og til þess fallið að ala enn frekar á fordómum í þeirra garð. Það er líka frábær leið til að halda áfram með lífið eins og ekkert hafi í skorist og afneita því að samfélagið beri einhverja ábyrgð á svona mönnum. "

Það er verðugt rannsóknarefni að finna út af hverju einstaklingur fyllist slíkum ranghugmyndum sem leiða til þess að hann telur í lagi að myrða fjölda fólks. Það er enginn vafi á sekt og viðkomanid hlýtur  að vera hættulegur.  Ábyrgð samfélagsins hlýtur að vera að tryggja að viðkomandi verði lokaður af á viðeigandi stofnun það sem hann á eftir ólifað.  

Mögulega brot gegn mannkyninu

Margir voru á móti þessari framkvæmd !

Á sínum tíma voru margir á móti virkjun Kárahnjúka og áður virkjun Eyjabakka og svo líka á móti Alcoa  álveri á Reyðarfirði.  Á þeim tíma var ekkert atvinnuleysi og framleiðsla hvort sem það var í landbúnaði, sjávarútvegi nú eða álverum þótti ekki fín. Orðanotkun breyttist hjá mörgum og hætt var að tala um álver og farið að tala um ál bræðslur sem er gildishlaðið neikvætt.  Á þessum tíma höfnuðu Hafnfirðingar því að stækka álverið í Straumsvík.  Það var mikil hvika í samfélaginu gegn virkjunum og álverum.  Þetta viðhorf ríkir ennþá.  Nú eru 8-9% atvinnuleysi.  Það vantar störf í landið.  Það hlýtur að eiga að leita allra leiða til þess að búa til ný störf.  Virkjanir í sátt við umhverfissjónarmið og störf í álverum hljóta áfram að vera hluti af lausninni, þó auðvitað væri gott ef okkur tækist líka að finna aðra orkukaupa.

Ál flutt út fyrir 94 milljarða

Morgunblaðið og Hannan

Það eru fjölmargir þingmenn á Evrópuþinginu.  Enginn kemst þó eins oft í Morgunblaðið eða MBL eins og Daniel Hannan.  Það skýrist einfaldlega af því að hans skoðanir fara saman við ritstjórnarstefnu Morgunblaðsins.  Hinar tíðu tilvitnanir í þennan ágæta mann staðfestir enn og aftur að Morgunblaðið er ekki lengur hinn þungi samfélagsrýnir eins og þegar Styrmir og Matthías réðu þar ríkjum, heldur orðið blað þar sem val á fréttum ræðst m.a. af ristjórnarstefnu blaðsins.   Þessvegna er Daniel Hannan oftar en aðrir þingmenn Evrópuþingsins á síðum Morgunblaðsins. 

„Íslendingar eiga makrílinn“

Hverjum á að trúa ?

Það hefur verið almennt viðhorf hér á vesturlöndum að þessi maður sé ábyrgur fyrir grimmúðlegum fjöldamorðum og öðrum illvirkjum í Bosníu stríðinu.   Í Serbíu er hann aftur á móti jafnvel hilltur sem þjóðhetja.  Hvað veldur því að margir Serbar líta á Mladics sem þjóðhetju en vesturlönd sem stríðsglæpamann?  Fréttir sem okkur berast hljóta að vera allt aðrar en eru sagðar í Serbíu og þar í landi hljóta menn að líta á Bosníu stríðið allt öðrum augum en íbúar vesturlanda.   Ef þessi maður ber ekki ábyrgð á fjöldamorðunum, hver þá?

Það er búið að taka hálfan annan áratug að finna manninn og  hefur ákærvaldið við stríðsglæpadómstólinn því haft nægan tíma að safna sönnunum um meinta glæpi hans.  Það er mikilvægt að hann fái fagleg og sanngjörn réttarhöld en miðað við fréttaflutning af málinu þá ætti ekki að vera flókið að sanna sekt hans.  En ef það er aftur á móti flókið og viðamikið mál þá má spyrja um fagmennsku í fréttaflutningi af honum og Bosníustríðinu.  Miðað við fréttaflutning þá var það augljóst að maðurinn bar við annan eða þriðja mann mikla eða alla ábyrgð á fjöldamorðum í Srebrenica árið 1995.  Ég vona að þessu máli ljúki hratt og ég trúi því að a.m.k eitthvað sé rétt í þeim fréttum sem okkur bárust um þetta hörmulega stríð.  Ef ekki þá er þyrfti að setja stórt spurningarmerki við vestrænan fréttaflutning.  Ég vona stríðsglæpadómstóllinn finni sannleikann í málinu og hann sé í samræmi við fréttaflutninginn sem okkur hefur borist. Það væri alvarlegt ef það þyrfti að fara að endurskrifa og rannsaka fréttaflutninginn.

Mladic neitar ásökunum

Merkilegur Forseti.

Það var ekkert auðvelt að setjast í stól Forseta á eftir frú Vigdísi Finnbogadóttur.  Vigdís var eins og fyrri Forsetar eins konar samnefnari þjóðarinnar og þó hún væri ekki óumdeild, þá naut hún mikillar virðingar bæði hér heima og ekki síst á alþjóðavettvangi, fyrsta konan í heiminum sem var kosin Forseti í lýðræðislegum kosningum.  Fyrir það fékk bæði hún og Ísland heimsathygli.  Hún sat á friðarstól sem Forseti og undirritaði öll lög sem hún fékk frá Alþingi.  Það sama höfðu fyrri Forsetar gert.  Ólafur var aftur á móti fræðimaður og umdeildur mjög úr sínu pólitíska starfi.  Með þann bakgrunn sest hann í stól Forseta og tekur við af Vigdísi Finnbogadóttur.   Ólafur hefur vart setið á friðarstóli, því hann var meðvirkur með ríkjandi fjármálaöflum og gekk erinda 365 þegar hann neitaði að undirrita fjölmiðlalögin um árið.  Ég tel að það hafi verið mikið ógæfa, því við búum við ósjálfstæða fréttamennsku.  Með því að neita að undirrita fjölmiðlalögin, þá kallaði einnig hann yfir sig reiði manna sem flestir voru ekki í sama flokki og hann hafði verið í.  Nú hefur hann aftur á móti í tvígang sent Icesave í þjóðaratkvæðagreiðslu og uppskorið vinsældir hjá þeim sem áðurfordæmdu hann vegna fjölmiðlafrumvarpsins.  Þeir sem áður dásömuðu hann eru nú óánægð í meira lagi með framgöngu hans í Icesave. Það má því með sanni segja að Ólafur sé umdeildur en trúlega er hann eftir sem áður að verða einn merkasti Forseti Lýðveldisins Íslands, sem hefur skráð nafn sitt með afgerandi hætti á spjöld sögunnar.

Hlutverk forseta að veita stuðning

Uppgjör eftir hrun !

Samfélagið er ennþá að vinna úr málum eftir að bankakerfið hér þoldi ekki hina miklu efnahagslægð sem gekk yfir hinn vestræna heim. 

Það eru mýmörg dæmi um það í sögunni að óréttlátt uppgjör, sem jafnvel þótti réttlátt í samtímanum, leiði til slæmra afleiðinga seinna meir.  Gott dæmi er uppgjörið eftir fyrri heimsstyrjöld þegar Þjóðverjar voru dæmdir til að greiða miklar skaðabætur.  M.a. af því leiddi að Hitler komst til valda og ennþá verri hildarleikur átti sér stað í Heimstyrjöldinni seinni.  Dæmi frá Íslandi er hið svokallaða Hafskipsmál, en hlutaðeigendur voru úthrópaðir af samtímanum á sínum tíma en fengu svo samúð og að endingu eitt stykki Landsbanka til yfirráða.  Afleiðingin er sú að þjóðfélagið er að glíma við Icesave bölið. 

Það er mikilvægt að bæði fréttaumfjöllun og sá dómur sem kveðinn verður upp eftir þetta efnahagshrun standist ekki bara dóm og  reiði samtímans heldur einnig söguskoðun framtíðarinnar og standist á allan hátt tímans tönn. Því er mikilvægt að fá þennan dóm héraðsdóms og ég vil trúa að hæstiréttur staðfesti þennan dóm.  En mikilvægast í þessu öllu er að sérstakur saksóknari fari að ljúka sinni vinnu og kveðinn verði upp endanlegur dómur yfir þeim sem réðu bankakerfinu á Íslandi fyrir  hrun. 

Svo er full ástæða til að hvetja Svavar til að fjalla áfram á gagnrýninn hátt um siðleysi þeirra er höfðu endalausann aðgang að fjármunum í íslensku bönkunum fyrir hrun.   Það þarf að ná í þessa fjármuni og koma þeim til eigenda sinna.

 

Pálmi tapaði meiðyrðamáli

Ánægjulegt !

Þetta er ánægjulegt.  Nú hlýtur að vera næsta skref að búinn sé til laga og reglugerðar starfsemi um staðgöngumæðrun.  Það hlýtur að vera allra hagur að skilgreina alla þætti í þessum viðkvæma málaflokk og jafnframt leyfa þetta með gefnum skilyrðum.   En það er ánægjulegt að litli drengurinn komi heim með foreldrum sínum og eigi eftir að vegna sem allra best í lífinu.

Jóel vegni sem allra best í lífinu

Embættismenn ráðuneytisins eru hið raunverulega vandamál !

Maður verður hryggur þegar maður fylgist með þessu máli.  Ég setti mig nokkuð inní þróun laga og réttar á sviði sifjamála þegar ég starfaði í Félagi ábyrgra feðra (nú Foreldrajafnrétti).  Yfimaður yfir einkamálum Dómsmálaráðuneytisins var einnig formaður í svokallaðri sifjamálanefnd, sem átti að fylgjast með þróun á sviði sifjaréttar í nágrannalöndunum.  Nokkrar staðreyndir í þeim málum.

1. Ísland var síðast af Norðurlöndum til að hafa sameiginlega forsjá sem valkost, ríflega áratug af eftir hinum Norðurlöndunum.
2. Ísland var síðast af Norðurlöndum til að gera sameiginlega forsjá að megin reglu og aftur var það ríflega áratugur sem munaði.
3. Ísland er í dag eina landið í hinum vestræna heimi þar sem dómarar hafa ekki heimild til að dæma í sameiginlega forsjá.
4. Ísland hefur meðlagskerfi sem er áratugum á eftir hinum Norðulöndunum.  Sambærileg kerfi voru fyrir 15-30 árum við lýði í Noregi og Svíþjóð.
5. Ísland er eina ríkið sem ég veit um þar sem feður hafa ekki frjálsan aðgang að þvi að fara í faðernismál.
6. Ísland er aftur á móti trúlega eina landið í hinum vestræna heimi þar sem sambýlingur fær sjálfkrafa forsjá barns konu sem hann hefur búið með í eitt ár.

Því miður virðist saga þróun sifjaréttar hér á landi vera langt á eftir og er sorglegur vitnisburður þeirra er að því hafa komið á síðustu árum.  Eftir að hafa hlustað á embættismenn ráðuneytisins í fjölmiðlum á síðust árum og reynslu af úrskurði ráðuneytisins, þá finnst mér þar ríkja gamaldags sjónarmið hvernig lög og reglugerðir eru túlkuð.  Eins og ég les fréttirnar þá er ég í hjarta mínu handviss um að hér er vandamálið fyrst og fremst viðhorf embættismanna ráðuneytisins sem er þröskuldur í þessu máli. 

Meginstef íslenskra barnalaga er að það sem er barni fyrir bestu skuli ráða.  Ísland er aðili að Barnasáttmála Sameinnu, en þar segir í 3. gr.

3. gr.  
1. Það sem barni er fyrir bestu skal ávallt hafa forgang þegar félagsmálastofnanir á vegum hins opinbera eða einkaaðila, dómstólar, stjórnvöld eða löggjafarstofnanir gera ráðstafanir sem varða börn.
2. Með hliðsjón af réttindum og skyldum foreldra eða lögráðamanna, eða annarra sem bera ábyrgð að lögum á börnum, skuldbinda aðildarríki sig til að tryggja börnum þá vernd og umönnun sem velferð þeirra krefst, og skulu þau í því skyni gera allar nauðsynlegar ráðstafanir á sviði löggjafar og stjórnsýslu. 
 

Það er þessu barni fyrir bestu að koma heim til Íslands með foreldrum sínum.   Embættismenn ráðuneytisins ættu að drífa í því.  Ef ekki þá ætti Ögmundur að sýna forystuhæfileika í þessu.

Málið snýst um forsjá barnsins